blog-image

Czerwiec z TAI CHI

W każdy poniedziałek, godz. 17.00, Park obok Domu Kultury Śnieżka, Dębica, ul. Bojanowskiego.
Zielone Miasto Dębica zaprasza na wspólne ćwiczenia. Międzypokoleniowa aktywność w plenerze. Przyjdź, przyprowadź przyjaciół, zobacz, spróbuj, może spodoba Ci się taka forma ruchu. O korzyściach ćwiczeń Tai Chi dla naszego zdrowia, o poprawie kondycji i samopoczucia sam się przekonasz.
Zapraszamy

blog-image

Wilk Szary

Poznajemy już „sylwetki drzew w naszym mieście”, czas poznawać i zwierzęta naszego powiatu. Dziś na celownik bierzemy wilka szarego. Dla jednych to bestia kojarzona z bajkami jak choćby „Czerwony kapturek”, a dla innych zwierzę o którym wszyscy wiedzą, że jest, ale nie do końca znają jego biologię.
Gatunkiem, który żyje na terenie naszego powiatu to wilk szary o srebrzystym ubarwieniu. Wilki żyją w stadach (tzw. watahach, sforach), którego liczebność waha się od czterech do dziewięciu członków, albo od dwóch do piętnastu wilków. Stado może powiększyć się nawet do trzydziestu członków do czasu, aż niektóre osobniki zerwą się, by znaleźć nowe terytorium i stworzyć własne stado.
Wilki są mięsożercami. Mogą zjeść nawet do 9 kg mięsa podczas jednego polowania. Jedzą duże ofiary, takie jak łosie, jelenie, czy sarny. Wilki polują również na gryzonie, bobry, ryby i ptaki.Zazwyczaj stado wilków okrąża najsłabsze lub najbardziej chore zwierzę i zabija. Atakują zarówno zwierzęta domowe, jak i te, które żyją na wolności. Wynika to z faktu, że polowania na zwierzęta gospodarcze są uwarunkowane zanikaniem naturalnych siedlisk. Ponadto wzmożone ataki na psy nasilają się na obszarach, gdzie jest ograniczony dostęp do pokarmu. Wilki traktują psy domowe jako potencjalnych konkurentów. Średnia masa ciała wilka szarego to 40 kg.Samce są zwykle większe od samic.
Utrata wilków z ekosystemów doprowadziłaby do wyeksploatowania środowiska przez jelenie i inne duże ssaki. Czas trwania ciąży wilka to około 63 dni. Zwykle rodzi się od czterech do sześciu szczeniąt. Samica wygrzebuje kilka nor nieopodal cieku wodnego i w jednej z nor rodzi młode. Gdy czuje, że jest niebezpiecznie przenosi młode między norami.

blog-image

Światowy Dzień Pszczół 20 maja

Światowy Dzień Pszczół – informacje.

Nasze Stowarzyszenie Zielona Dębica przyłączyło się do inicjatywy ochrony pszczół i innych zapylaczy. www.lakikwietne.pl
Nasiona kompozycji kwiatów polnych pożytecznych dla dzikich zapylaczy do siania w doniczkach, zostały podzielone do małych torebeczek. Specjalna maleńka łyżeczka bardzo ułatwiła sprawę. Przygotowane torebki czekają na rozdanie wśród chętnych. Można się zgłaszać. I teraz nanołączka doniczkowa może rosnąć. Powodzenia.

blog-image

Brzoza

W naszym mieście rośnie dużo gatunków drzew.Jednym z nich jest brzoza brodawkowata inaczej brzoza zwisła (Betula pendula Roth)
Rodzina:  brzozowate (Betulaceae Gray).
Na naturalnych stanowiskach można spotkać brzozę na niżu i w górach, do wysokości 2500 m n.p.m. w Europie, Azji Mniejszej oraz na Kaukazie. Pospolicie występuje w Polsce, na terenie całego kraju, zawłaszcza na ubogich, piaszczystych glebach. Brzoza brodawkowata szybko rośnie, dorastając do 25- 30 m wysokości, w młodości o stożkowatej, kopulastej lub nieregularnie jajowatej koronie. Drzewo o luźno ułożonych gałęziach i cienkich, wiotkich, często przewisających pędach. Kora na pniach i starszych gałęziach jest kredowobiała, na starszych drzewach, w dolnej części pnia gruba, głęboko spękana i niemalże czarna. Liście ułożone na pędach skrętolegle. Brzozy to rośliny jednopienne. Kwiaty brzozy są wiatropylne, rozdzielnopłciowe, zebrane w wydłużone, kotkowate kwiatostany.
Brzoza brodawkowata najlepiej rośnie na słonecznych stanowiskach. Jest gatunkiem ruderalnym, co oznacza, że urośnie nawet na słabych , piaszczystych glebach. Jest to gatunek wrażliwy na zasolenie podłoża oraz przemysłowe zanieczyszczenia powietrza (głównie związki siarki, azotu i fluoru), dlatego nie nadaje się do nasadzeń w dużych miastach i w bezpośrednim sąsiedztwie ulic i arterii komunikacyjnych. Drzewo krótkowieczne, szybko rosnące. Osiąga wiek 90-120 (150) lat. Tempo wzrostu wynosi 50-100cm/rok. Pień średnio gruby, często nieco wygięty lub pochylony, zwykle widoczny prawie do samego wierzchołka albo delikatnie rozwidlony w górnej części korony (rzadko niżej), czasami wielokrotny. Korona stosunkowo wąska, nieregularnie jajowata lub cylindryczna, luźna i prześwitująca. Konary średniej grubości, w początkowej fazie wznoszące się ukośnie, przy końcach lekko opadające. Gałązki brzozy są bardzo cienkie, u dorosłych drzew wyjątkowo długie (nawet na kilka metrów) i zwieszają się pionowo. W trudnym, piaszczystym lub kamienistym podłożu brzoza korzeni się dość głęboko, na pozostałych terenach ukorzenienie jest zwykle płytkie i niezbyt mocne, nie zapewniające dużej stabilności. Płytko pod ziemią występują bardzo liczne drobne i gęsto rozgałęzione korzenie.

Choroby brzozy:
Choroby grzybowe : antraknoza brzozy, czarna plamistość brzozy, mączniak prawdziwy, rdza, zamieranie pędów.


Szkodniki brzozy:

Mszyca brzozowa srebrzysta – występuje pospolicie na brzozie brodawkowatej. Mszyce żerują od maja do końca lata — pojedynczo lub w małych grupach złożonych z larw, na nierozwiniętych liściach i na dolnej stronie w pełni rozwiniętych liści. Nie powodują widocznych uszkodzeń, jednak intensywnie wydalają spadź, która zanieczyszcza liście i ogranicza powierzchnię asymilacyjną.

Zdobniczka brzozowa – mszyca ta najczęściej zasiedla brzozę brodawkowatą i jej odmiany, rzadziej występuje na brzozie omszonej. Mszyce żerują na dolnej stronie liści pędów wierzchołkowych, w koloniach złożonych z licznych osobników bezskrzydłych i pojedynczych osobników uskrzydlonych.

Zrostek brzozowy – mszyca żeruje na wierzchołkach pędów i na dolnej stronie
najmłodszych liści, na których tworzy liczne kolonie.

Zakolnica brzozowa – jest to najpospolitsza, a zarazem najgroźniejsza
z błonkówek występujących na brzozach

Zwiotka poziomkowa – jest również często notowanym szkodnikiem brzóz.

Zakolnica karłowa – larwy wyjadają miękisz tworząc obszerne placowe miny na
liściach.

Miniarka brzozowianka – larwy żerują w liściu wyjadając miękisz palisadowy, wskutek czego na górnej stronie liścia tworzą się miny — bardzo długie, kręte.

Prysczarek brzozowiak – larwy żerują na liściach pojedynczo, w jednokomorowych naroślach, tzw. galasach.


Zwijacz brzozowiec – ten chrząszcz z rodziny tutkarzowatych (Attelabidae) występuje pospolicie — poza brzozą — także na innych drzewach liściastych. Chrząszcze pojawiają się na początku maja i są czarne z metalicznym połyskiem, długości około 5 mm .

Hurmak olchowiec – liście uszkadzane są zarówno przez chrząszcze, jak
i przez larwy

Zwójka brzozóweczka – gąsienice żerują pomiędzy sprzędzionymi liśćmi od
wiosny do jesieni.

Plątaczek brzozowiec – białawe gąsienice mają długość 8–10 mm i małą brązową głowę. Żerują w liściach od czerwca do lipca tworząc duże, pęcherzykowate, brązowe miny.

Proudly powered by WordPress | Theme: Spiko by Spicethemes

Partnerzy Zielonej Dębicy: